แม่น้ำซอง ลาว

แม่น้ำซอง
ชื่อนี้ได้มานานแล้วตั้งแต่สมัยเจ้าฟ้างุ้ม พระองค์เกิดที่หลวงพระบาง เกิดมามีฟัน 33 ซี่ พระราชบิดาจึงเนรเทศออกนอกเมืองตั้งแต่ยังเด็ก พระองค์และไพร่พลได้ล่องตามลำน้ำโขงไปพึ่งบารมีกษัตริย์กัมพูชา ได้เรียนรู้ศิลปวิทยาการต่างๆจนเก่งกล้า เมื่อหลวงพระบางเกิดการสู้รบแย่งชิงราชบัลลังก์ พระองค์ได้ยกทัพเข้าปราบปรามจนได้ชัยชนะและสถาปนาขึ้นเป็นกษัตริย์  พระองค์มีพระราชประสงค์จะรวบรวมล้านช้างให้เป็นหนึ่งเดียวจึงได้ยกทัพมาตีเวียงจันทน์ ครั้งนั้นโอรสของเจ้าเมืองเวียงจันทน์คือพญาเพายังครองเมืองอยู่แถบลุ่มน้ำงึม(ต่อมาเยกเมืองไผ่คำ) เมื่อมีศึกมาประชิดเวียงจันทน์พญาเพาได้ยกทัพไปช่วยพระราชบิดา แต่สายไปเสียแล้ว เมื่อไปถึงก็เห็นพระราชบิดาสังหารต่อหน้าต่อตาจึงสั่งให้ยกทัพกลับเข้าเมือง อันว่าเมืองของพญาเพานั้นล้อมรอบไปด้วยกอไผ่ที่หนาแน่น ไม่มีใครบุกรุกเข้าไปได้ เจ้าฟ้างุ้มที่ยกทัพติดตามไปจึงให้ไพร่พลเอาทองคำหลอมเป็นหัวธนูแล้วก็ยิงเข้าไปในป่าไผ่ แล้วก็ยกทัพกลับ  ฝ่ายชาวเมืองเมื่อเห็นทัพเจ้าฟ้างุ้มกลับไปแล้วก็กรูกันออกมาตัดกอไผ่เพื่อเก็บทองคำ จนกอไผ่เหี้ยนเตียนหมดสิ้น

ปีต่อมาเจ้าฟ้างุ้มได้ยกทัพกลับมาอีก คราวนี้สามารถเข้าตีเมืองได้อย่างสบาย เพราะไม่มีกอไผ่ล้อมรอบ จับพญาเพาเอาไว้ได้ เจ้าฟ้างุ้มตั้งใจจะให้พญาเพาขึ้นครองเมืองเวียงจันทน์ แต่พญาเพาก็หยิ่งในศักดิ์ศรีขอกลับไปอยู่กับญาติที่หลวงพระบาง ไม่ว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรพญาเพาก็ไม่ยอม ที่สุดเจ้าฟ้างุ้มก็ให้สานซอง (คล้ายๆที่เขาใส่หมู) แล้วให้ทหารหามพญาเพาไปที่หลวงพระบาง แต่พอไปถึงวังเวียงพญาเพาก็ขาดใจตาย ทหารจึงนำศพไปล้างที่แม่น้ำแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ แล้วเอาซองที่ใส่พระยาเพาทิ้งลงแม่น้ำไป ชาวบ้านจึงเรียกแม่น้ำแห่งนั้นว่าแม่น้ำซองจนถึงทุกวันนี้