ดอยผ้าห่มปก เชียงใหม่
ดอยผ้าห่มปก
อยู่ในเทือกแดนลาวที่ทอดตัวยาวมาตั้งแต่ตอนใต้ของประเทศยูนนานลงมาแบ่งชาย แดนไทย-พม่าตั้งแต่เชียงรายจนถึงแม่ฮ่องสอนจึงไปจรดกับเทือกเขาถนนธงชัย ดอยแห่งนี้มีความสูงเป็นอันดับที่ 2 ของประเทศ (2,297 เมตร) ดูจะสูงตระหง่านเสียดฟ้ามีเมฆหมอกปกคลุมอยู่ตลอดเวลาจึงมีผู้เปรียบเปรยว่า “ฟ้าห่มปก” การที่ขึ้นไปสัมผัสหมอกหนาวและไอเย็นที่นี่ นอกจากจะได้ชมทัศนียภาพภาพอันสวยงามแล้ว ยังจะได้พบนกนานาชนิดที่อาศัยที่นี่เป็นทั้งที่พักพิงชั่งคราวและประจำ มีชนเผ่าหนึ่งอาศัยอยู่ที่นี่มานานกว่าครึ่งศตวรรษแล้วคือมูเซอ การจะเดินทางขึ้นสู่จุดยอดดอยผ้าห่มปกนั้นต้องเตรียมตัวอย่างดีเพราะต้อง เดินป่าปีนเขาอย่างสมบุกสมบัน และก่อนเดินทางติดต่อขออนุญาตจากส่วนอนุรักษ์ต้นน้ำ กรมป่าไม้ โทร. 561-4292 ต่อ 736 และที่นี่ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดๆนักท่องเที่ยวต้องเตรียมไปเอง การเดินทาง ใช้เส้นทางเชียงใหม่-ฝางประมาณ 150 กิโลเมตร ฝาง-แม่อาย 9 กิโลเมตร แล้วเลี้ยวซ้ายที่ตลาดบ้านป่าซางอีก 14 กิโลเมตร ผ่านดอยปู่หมื่นไปจนถึงหน่วยจัดการต้นน้ำแม่สาว ใช้เวลาเดินทางประมาณ 4 ชั่วโมง สภาพทางยังเป็นลูกรัง มีเส้นทางต่อไปหน่วยย่อยอีก 5 กิโลเมตร จากนั้นต้องเดินเท้าต่อไปยอดดอย 8 กิโลเมตร
ดอยผ้าห่มปก หรือ ดอยฟ้าห่มปก
เป็นชื่อดอยเดียวกัน เป็นยอดเขายอดหนึ่งบนเทือกเขาแดนลาว แต่เดิมอยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติแม่ฝาง แต่ปัจจุบันเปลี่ยนชื่อเป็น อุทยานแห่งชาติดอยผ้าห่มปก ตั้งอยู่ทางภาคเหนือของประเทศไทย ในเขตอำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ อยู่เหนือเชียงใหม่ขึ้นไป 160 กิโลเมตร อยู่ห่างจากดอยอ่างขางที่โด่งดังไปทางเหนือประมาณ 20 กิโลเมตร อยู่ทางด้านซ้ายมือของทางหลวงสาย 107 เชียงใหม่-ฝาง ห่างจากถนนใหญ่ไปทางซ้ายมือประมาณ 25 กิโลเมตร ( ตามทางถนน )
ทิศตะวันออก ติดกับเชิงเขาและพื้นที่การเกษตรข้างทางหลวงสาย 107 และตลาดฝาง
ทิศตะวันตกติดกับชายแดนพม่า
ทิศเหนือติดกับชายแดนพม่า ห่างนิดเดียว
ทิศใต้อยู่ติดกับเทือกเขาของดอยอ่างขาง
ที่ตั้งอย่างเป็นทางการคือ ที่ ตำบลโป่งน้ำร้อน อ.ฝาง จ. เชียงใหม่
ดอยผ้าห่มปก .....
ทำไมถึงเรียกว่า ผ้าห่มปก เคยได้ยินมาว่าต้นไม้ของป่าบนเทือกเขาแห่งนี้มีต้นไม้ที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วย มอสดูเหมือนมีผ้าห่มมาห่อต้นไม้ไว้ ชื่อนี้เป็นชื่อที่ตั้งขึ้นภายหลัง คนท้องถิ่นแถวนั้นเขาจะเรียกกว่า ดอยผาหลวง คนต่างถิ่นไปตั้งชื่อจึงทำให้ชื่อเปลี่ยนไปเหมือนอย่างภูชี้ฟ้า ย่านนั้นมีแต่ดอย ดอยผ้าตั้งห่างไปนิดนึงก็เรียกว่าดอย แต่ดอยชี้ฟ้ากลับตั้งชื่อว่า ภูชี้ฟ้า กลับมาดอยผ้าห่มปกกันต่อดีกว่า บนดอยสวยครับ ความงามแบบเงียบๆ และโรแมนติกบนดอยผ้าห่มปกแห่งนี้น้อยคนนักที่จะได้รู้ บางคนได้ยินได้ฟังมาเพียงแต่ชื่อและสถิติความสูงว่าสูงเป็นอันดับที่สองของ ประเทศแต่ไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับดอยสูงแห่งนี้ว่าอยู่ในป่าดงไหน หรืออยู่จุดไหนของประเทศรู้แต่เพียงว่าอยู่ในป่าลึกใกล้ประเทศพม่า ลึกลับซับซ้อนเพียงไรในการขึ้นไปสัมผัสบนดอยสูงแห่งนี้ สื่อต่างๆ ไม่ค่อยได้เสนอเรื่องราวของดอยนี้ จึงทำให้ดอยผ้าห่มปกดูเงียบๆ ไป ผมเองก็ได้ยินมาว่าดอยผ้าห่มปกเป็นป่าทึบมีนกเยอะเหมาะกับการไปดูนก เมื่อ 4 ปีที่แล้วผมได้ขึ้นไปยังดอยแห่งนี้ โอ้โฮ สวยครับ เหมาะแก่การไปท่องเที่ยวแบบแคมปิ้งมากเลย วิวสวย ป่าสวย ดอยสูง หนาวจับใจเพราะสูงมาก
หลังจากการไปเยี่ยมเยือนครั้งนั้นผมก็ได้นำเอาภาพความสวยงามมานำเสนอ ปีต่อๆ มาผมก็พาสมาชิกขึ้นไปเที่ยว และแล้วปีล่าสุด เป็นทริปสุดฮอทของทัวร์ดอยไปเลยครับ พอย่างเข้าเดือนพฤศจิกายนก็จัดขึ้นไปเกือบทุกอาทิตย์ ฮิตกว่าภูสอยดาวปีนี้ซะอีก ก่อนนั้นก็มีนักเดินทางไม่น้อยที่อยากจะมาที่นี่เพราะพยายามมาพิชิตยอดดอยสูงอันดับ 2 เพียงเพื่อเป็นสถิติว่าได้มาพิชิตยอดเขาที่สูง 3 อันดับของของประเทศ ดอยอินทนนท์ก็ไปมาแล้ว ดอยเชียงดาวก็ไปมาแล้ว ยังขาดแต่ดอยที่เป็นที่ 2 จึงต้องหาทางมาให้ครบ 3 อันดับ น้อยคนนักที่คิดจะมาเพราะว่าต้องการมาสัมผัสความงดงามของป่าแห่งนี้จะมีแต่เพียงนักดูนกที่ออกจะหลงไหลในป่าแห่งนี้ พอได้มาเข้าจริงๆ ติดใจไปเลย เพราะที่นี่สวยและโรแมนติก ไม่โหด วิวสวย ไม่รู้ว่าจะพูดเว่อร์ไปหรือเปล่า แต่ผมคิดยังนี้จริงๆ บริเวณจุดกางเต็นท์ก็มีวิวสวย ทะเลหมอกหน้าแค้มป์ก็สวย หลังแค้มป์มีพระอาทิตย์ตกสวย เดินขึ้นบนยอดดอยยิ่งสวย ป่าระหว่างเส้นทางก็สวย น้ำก็มีให้อาบ ลานกางเต็นท์ก็โล่งมองขึ้นไปเห็นดาวเต็มฟ้า เห็นทางช้างเผือกด้วย หลังรับประทานอาหารค่ำแล้วเอาแผ่นพลาสติกไปปูนอนดูดาวกลางแจ้ง โรแมนติกหมั๊ยล่ะนี่
แต่ก่อนนั้นคือเมื่อก่อนปี 44 นักท่องเที่ยวสามารถขึ้นไปกางเต็นท์ที่ยอดดอยได้เพราะที่นั่นมีจุดกางเต็นท์อยู่ในป่า พอปี 45 ก็จัดให้กางเต็นท์ที่กิ่วลมแค้มป์ ไม่ใช่แค้มป์ที่ผมไปทำไว้หรอก คือว่าบริเวณนั้นเขาเรียกว่า กิ่วลม คือช่องเขาเว้าที่ลมผ่านนั่นล่ะครับ เมื่อทางอุทยานกำหนดจุดกางเต็นท์จุดใหม่ก็ทำให้ความลำบากในการพิชิตยอดดอยผ้าห่มปกลดลง บางคนบอกว่าไม่มันส์ ไม่โหดไม่มา แต่ถ้าท่านเป็นนักท่องเที่ยวที่รักธรรมชาติ อยากเห็นความสวยงาม คือเที่ยวแบบว่าโรแมนติกประทับใจ ไม่เน้นโหดล่ะก็ ที่นี่ล่ะครับ ผมรับประกันเลย แต่ถ้าเน้นเดินโหดไม่เน้นเรื่องสวยก็โน่นเลย โมโกจู ถ้าชอบเดินไต่ระห่ำก็แนะนำไปทริปดอยลังกาหลวง หรือชอบแบบว่าสูงเฉียดฟ้าข้าจะไปก็ต้องเชียงดาวครับ โหด สูง ท้าทายไม่มีน้ำอาบ แต่ประทับใจในความมุ่งมั่นของตนเอง เอาเป็นว่าชอบแบบไหนเที่ยวแบบนั้นเลยครับ
ดอยผ้าห่มปก เป็นเพียงยอดดอยหนึ่งของเทือกเขาผีปันน้ำ ซึ่งมีความสูงที่สุดในทุกๆ ยอดของเทือกเขานี้ สูงเป็นอันดับที่ 2 ของประเทศด้วยระดับความสูง 2,285 เมตร อยู่ในเขตอุทยานแห่งชาติดอยผ้าห่มปก มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายอย่างที่น่าสนใจแต่ในที่นี้จะขอกล่าวถึงดอยผ้าห่มปกที่เป็นจุดสนใจของนักเดินทาง ดอยผ้าห่มปกมีลักษณะทางธรณีวิทยาคล้ายกับดอยอินทนนท์ซึ่งเป็นภูเขาหินแกรนิต มีสภาพป่าที่อุดมสมบูรณ์มากจึงได้รับการปกป้องไว้เพื่อเป็นป่าต้นน้ำอันเป็นจุดกำเหนิดของแม่น้ำฝาง ต้นกำเหนิดของแม่น้ำสายนี้อยู่ห่างจากจุดกางเต็นท์บนยอดดอยสูงเพียง 200 เมตร ( ตอนนี้ยกเลิกจุดกางเต็นท์นี้แล้ว ) มีน้ำไหลรินมาจากชั้นดินมีปริมาณน้อยขนาดต้องใช้ขวดรองแต่ปริมาณน้ำมีทั้งปีให้นักเดินท่องได้ใช้ได้ดื่มกิน ด้วยความสูงที่แตกต่างบนเทือกดอยแห่งนี้จึงทำให้เกิดป่าลักษณะต่างๆ แตกต่างกันตามระดับความสูงและด้วยความสมบูรณ์ของผืนป่าจึงทำให้เป็นที่อยู่อาศัยของนกและสัตว์ป่าจำนวนมาก โดยเฉพาะนกจะมีปริมาณมากจนทำให้นักนิยมในการดูนกหลงใหลให้การแวะเวียนมากันไม่ขาดสาย
สภาพอากาศโดยทั่วไปบนยอดดอยมีอุณหภูมิหนาวเย็นเพราะเป็นยอดเขาที่อยู่บนระดับสูง บางครั้งหนาวเย็นจนกระทั่งมีน้ำค้างแข็งจับต้นหญ้าข้างเต็นท์เลยครับ
การเดินทาง เมื่อเดินทางไปจาก กรุงเทพฯ มุ่งสู่จังหวัดเชียงใหม่ เมื่อถึงเชียงใหม่ให้แยกขวาไปตามทางหลวงหมายเลข 107 เส้นทางไปแม่ริม ขับตรงสู่อำเภอฝาง ระยะทางประมาณ 160 กิโลเมตร ผ่าน อ. เชียงดาว ที่มีดอยหลวงเชียงดาวที่ยิ่งใหญ่ เมื่อจะเข้าเมืองฝางให้ใช้เส้นทางเลี่ยงเมือง วงแหวนฝั่งตะวันตก เลี้ยวซ้ายไปตามถนนสายเลี่ยงเมือง จะผ่านสี่แยกถนนเล็กๆ แล้วก็ผ่านสะพานข้ามลำห้วยเล็กๆ จากนั้นจะเจอทางสี่แยกให้เลี้ยวซ้ายไปตามทางลาดยางสู่ที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยผ้าห่มปก ขับตรงไปจนเจอทางสามแยกให้แยกไปทางขวา ขับไปจนสุดถนนนั่นคือที่ทำการอุทยานฯ จอดรถไว้ที่ทำการอุทยาน หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่จะพาขึ้นรถขับเคลื่อนสี่ล้อ 4FD เพื่อไปส่งยังจุดเริ่มเดินเท้า พูดเหมือนสะดวกเพราะนั่นเป็นการเดินทางโดยรถส่วนตัวหรือรถตู้เช่าเหมาไป
การเดินทางโดยรถโดยสาร
จากกรุงเทพฯ มีรถปรับอากาศสายกรุงเทพฯ - ท่าตอน ของบริษัท บขส และ บ. นิววิริยะยานต์ วิ่งให้บริการ รถออกจากท่ารถหมอชิตใหม่ สี่โมงกว่า ห้าโมงกว่า หกโมงกว่า เวลาชัวร์ๆ โทรไปสอบถามที่สถานีขนส่ง
รถจะผ่านเมืองฝางตอนเช้าตรู่ จากฝางเช่ารถเข้าไปยังอุทยาน หลังจากนั้นก็ติดต่อเจ้าหน้า เสียค่าธรรมเนียม และขึ้นดอย
เที่ยวกลับมีรถสายเดิมวิ่งผ่านตอนสี่โมงกว่าๆ ห้าโมงกว่าๆ ถ้าให้ชัวร์ก็ต้องโทรไปสอบถามออฟฟิคของรถทัวร์ที่ฝาง
หรือถ้าจะเดินทางจากฝางเข้าเชียงใหม่ ก็มีรถตู้ให้บริการ ฝาง-เชียงใหม่ ออกทุกๆ 30 นาที ติดต่อที่ท่ารถตู้ที่ฝาง ไปไม่ถูกเรียกมอไซด์ไปส่งได้เลย ใกล้ๆ รถตู้จะมาจอดที่สถานีช้างเผือก จากสถานีช้างเผือกจะไปไหนต่อก็เรียกใช้บริการรถสี่ล้อแดง ถ้าประหยัดก็นั่งไปเรื่อยๆ ถ้ารีบๆ ก็เหมาไปเลย ราคาไม่เท่าไร
การขึ้นดอยแต่ละครั้งจะต้องขออนุญาตและมีเจ้าหน้าที่นำทาง ถ้านำรถโฟร์วีลไปเองก็ต้องติดต่อเจ้าหน้าที่เพราะว่าเส้นทางขึ้นยอดดอยมีคานเหล็กขวางกั้น เจ้าหน้าที่ๆ นำเราขึ้นดอยจะเป็นผู้ไขกุญแจจึงผ่านไปได้ ทั้งนี้เพื่อป้องกันคนท้องถิ่นนำรถขึ้นมาขนของป่า เช่น สนเกี๊ย หรือของป่าอื่นๆ เจ้าหน้าที่บอกว่าถ้าเอารถขึ้นมาได้ก็จะขนกันทีละเยอะๆ แต่ถ้าปิดซะ ถึงแม้จะมีมอเตอร์ไซด์ผ่านมาได้แต่ก็ขนของได้ไม่มากเท่าไร ตรวจค้นก็ง่าย สรุปว่าเข้าไปเสียค่าธรรมเนียมตามระเบียบ ไม่แพง ค่าเข้าคนละ 20 บาท รถคันละ 30 บาท ค่ากลางเต็นท์ 2 คืน 60 บาท เท่านี้เอง
เมื่อขึ้นดอยไปแล้วจะไปชมพระอาทิตย์ตกก็ควรให้เจ้าหน้าที่นำทาง ถ้าหากเจ้าหน้าที่ไม่ว่างก็จะจัดคนนำทางท้องถิ่นนำทางให้ บางคณะเดินกันเองเพราะคิดว่าเส้นทางเด่นชัด แต่ปรากฎว่าหลงป่าครับ 2 ทุ่มแล้วยังไม่ลงกันมาอีก คราวนี้ก็ลำบากเจ้าหน้าที่ ต้องพากันออกไปตาม ก่อนออกไปก็ได้ยิงเสียงปืนดังสามนัดเขาบอกว่ายิงเพื่อให้หมีมันหลบๆ ไป ที่นี่ถึงเป็นแหล่งท่องเที่ยวก็จริงแต่ว่าในแต่ละปีจะปิดซะเป็นส่วนใหญ่ จะเปิดในช่วงต้นหนาวทำให้สัตว์ป่ายังออกมาหากินกันตามปกติ หมีตัวใหญ่ๆ มีเยอะ หมาไนฝูงละเป็นร้อยตัว เรื่องความปลอดภัยไม่ควร งก นะครับ บริษัททัวร์ก็ไม่ควรประหยัดค่าเจ้าหน้าที่นำทาง พาเดินโดยที่ตนเองยังไม่รู้เส้นทางก็หลง ถ้าหลงต้องนอนในป่าล่ะก็ลำบากแน่สำหรับป่านี้ ถึงแม้ออกมาได้ก็ต้องผ่านดงต้นช้างร้องซึ่งที่นี่มีเป็นดงๆ ทั่วไปหมด ไม่คุ้มเลย ใช้เจ้าหน้าที่นำทางดีกว่า หลงก็ไม่หลง ถามข้อมูลก็รู้ เพราะเป็นเจ้าของพื้นที่ย่อมมีความรู้ความชำนาญพื้นที่ดีกว่าเรา หรืออย่างน้อยก็ทำให้นักท่องเที่ยวสบายใจ
